ΔΕΝ αμφισβητώ τις ευθύνες της διακυβέρνησης του Χαρβαντιανού πρωθυπουργού μας Κυριάκου Μητσοτάκη για την τραγωδία των Τεμπών. Ανυπόκριτα όπως ο κάθε Έλληνας πολίτης θρήνησα  διακριτικά την απώλεια τόσων νέων συνανθρώπων μας. Κάποιος στην κλασσική Ελλάδα αναφερόμενος στους νέους είχεν ειπεί ότι  οι νέοι σε αντιστοιχία με τις εποχές του έτους  είναι η Άνοιξη. Ναι ένα ελπιδοφόρο τμήμα της Άνοιξης της πατρίδας μας εγκληματικά Χάθηκε! Οι ελπίδες είναι πολλές και διαχρονικά δεδομένες. Ένα σαπιοκάραβο που μπάζει νερά από παντού όταν τελικά βουλιάζει δεν έχει ευθύνη μόνο ο τελευταίος κυβερνήτης του, ούτε δικαιούνται οι προηγούμενοι καπεταναίοι να τον κατηγορούν, γιατί στο τέλος θα ζητηθούν ευθύνες από τους καλόπιστους επιβάτες που ταξίδευαν μαζί…

Η πρόσφατη τραγωδία των Τεμπών και η γενική βαθιά θλίψη του ελληνικού κόσμου μετά τις πρώτες συγκινήσεις της δοκιμασίας για τους αδικοχαμένους του δυστυχήματος, πέρασε στους συλλογισμούς των γεγονότων που το προκάλεσαν. Θλίψη ανάμικτη με αγανάκτηση και ντροπή και για αρκετούς απλούς πολίτες με δόση εμφανούς ενοχής, δεδομένης της ανοχής τους, γιατί συνειδητοποίησαν, ότι πράξεις και παραλείψεις ηθικο- πνευματικής σήψης ετών είχαν κατάληξη τον άδικο χαμό τόσων νέων συνανθρώπων μας. Το μήνυμα ΠΟΤΕ ΠΙΑ κυριάρχησε του εθνικού πένθους. Είναι ένα μήνυμα προς το  έμψυχο δυναμικό ενός συστήματος διακυβέρνησης , όπως στην κυριολεξία ξεσκεπάστηκε, μικροδιάστατων διαχρονικών νομέων εκπροσώπησής μας με άτολμο φρόνημα προς εχθρούς και φίλους, αδιάφοροι δε για τον ελληνικό…