Λέγεται ότι οι Δικαστικές αποφάσεις δεν πρέπει να σχολιάζονται, κρίνονται και τη θέση αυτή τη σέβεται η Δημοκρατική Άμυνα.
Όμως οι Δικαστές κρίνονται, γιατί η απονομή της δικαιοσύνης είναι και η πεμπτουσία της Δημοκρατίας.
Στην δικαιοσύνη στηρίζεται η συλλογική, κοινωνική και εθνική συνείδηση ενός λαού.
Η πρόσφατη σχετικά απόφαση Ελληνικού Δικαστηρίου σύμφωνα με την οποία τα κατά δημοσιευθέντα στον τύπο, αναγνωρίζεται η ύπαρξη Μακεδονικής Γλώσσας και η δυνατότητα μάθησής της στην Ελλάδα μας προβληματίζει για το σκεπτικό του Δικαστή που την εξέδωσε, για το εάν πράγματι ήταν δικό του ή εάν του υπαγορεύτηκε.
Και στις δύο περιπτώσεις, ο Δικαστής κατάπτυστος. Διπλά κατάπτυστος και επαγγελματικά και ως Έλληνας.
Αν τα Σκόπια που κατοικούνται στην πλειοψηφία τους από Αλβανούς, Σλάβους, σημαντική πληθυσμιακά Βουλγαρική μειονότητα και απροσδιόριστο έως εξαφανισμένο Ελληνικό στοιχείο, θέλουν να έχουν επίσημη γλώσσα, την κυρίαρχη σήμερα στο κρατίδιο Σλαβικής μορφής, με το δεδομένο ότι εμφανίστηκαν οι Σλάβοι στην περιοχή πολύ μεταγενέστερα των Ελλήνων – Μακεδόνων, 1100-1600 μ.Χ., και μάλιστα σαν μειονότητα, το μόνο που μας δινόταν ευκαιρία να πράξουμε ήταν η αναγνώριση της Σλαβομακεδονικής γλώσσας.
Μια τέτοια Δικαστική απόφαση από μια ανεξάρτητη, Τρίτη εξουσία, την Δικαστική, θα βοηθούσε στην προβολή στην Διεθνή κοινότητα, όχι τόσο των Ελληνικών θέσεων, όσο στην αποκάλυψη του ψευδό-ιστορικού κατασκευάσματος και των σκοτεινών, για την Ελληνική συμβίωση στα Βαλκάνια, σχεδίων.
Οι Δικαστικές αποφάσεις στηρίζονται σε πραγματικά περιστατικά, που όμως ο επίορκος Δικαστής της προαναφερόμενης προκρούστιας απόφασης αγνόησε και πρέπει να τιμωρηθεί παραδειγματικά.
ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΜΑΝΤΟΥΒΑΛΟΣ
ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ
ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΜΥΝΑ.