ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΔΙΑΣΠΟΡΑΣ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΨΗΦΟΥ ΣΤΙΣ ΒΟΥΛΕΥΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ …

Για πρώτη φορά το 1976 μεταπτυχιακός φοιτητής στο Παρίσι με υπόδειξη του αείμνηστου Γεωργίου Πετρεα δημοσιογράφου και εκδότη της ελληνόφωνης εφημερίδας ΕΘΝΟΣ στην γαλλική πρωτεύουσα, φιλοξενήθηκε άρθρο μου σχετικό με την αναγνώριση του δικαιώματος ψήφου των Ελλήνων της διασποράς στις βουλευτικές εκλογές στην μητροπολιτική Ελλάδα.
Ατυχώς οι μετακινήσεις μου και η απειρία , ανεμελιά της νεανικής ηλικίας, στέρησαν από το αρχείο μου το φύλλο που φιλοξενούσε το άρθρο αυτό. Όμως το περιεχόμενο του, ως κεντρική ιδέα προσανατολισμού καταχωρήθηκε ξεκάθαρα στην μνήμη μου.
Το πραγματικό γεγονός των ελληνικών κοινοτήτων του εξωτερικού, δηλαδή ενός ζωτανού κυττάρου του έθνους μας με αναγνωρισμένη θετική προσφορά – παρουσία στην οικονομική, επιστημονική, κοινωνική, πολιτική ζωή της χώρας εγκατάστασής του μας κάνει υπερήφανους.
Ιδιαίτερα στις χώρες της Εσπερίας δόθηκαν οι δυνατότητες και οι ευκαιρίες στους ‘Έλληνες αποίκους να αναπτύξουν και να δείξουν την ποιότητα του DNA τους, εμφανώς καλλίτερα αν όχι αποκλειστικά στα ευνομούμενα αυτά κράτη ,- τις ικανότητές τους – απ’ ότι στην μητροπολιτική πρώτη πατρίδα τους – (δεδομένου του αξιοκρατικού τους συστήματος αξιοποίησης του έμψυχου δυναμικού τους ) .
Τα σημερινά μέσα επικοινωνίας ευνοούν την ανάπτυξη των δεσμών της μητροπολιτικής Ελλάδας , ως πρώτης πατρίδας, ως ρίζας, με τους Έλληνες του εξωτερικού δηλαδή με τους άξιους πρεσβευτές της ως αναπόσπαστο κομμάτι του ελληνικού έθνους που είναι.
Αναμφίβολα δεσμοί υπάρχουν και καλλιεργούνται με κρατική και ιδιωτική – ατομική πρωτοβουλία, καλόν όμως είναι Θεάρεστο, Εθνικό, ανθρώπινο, οι δεσμοί αυτοί να γίνονται πιο ισχυροί πιο ουσιαστικοί.
Πέραν της προσφοράς των ανεκτίμητων υπηρεσιών της εκκλησίας φρονώ ότι το δίκαιο αίτημα της ψήφου – συμμετοχή, παρουσία, στην πολιτική ζωή της Ελλάδας των Ελλήνων μονίμων κατοίκων του εξωτερικού, είναι πραγματοποιήσιμο υπό όρους, είναι εθνικά αναγκαίο ιδιαίτερα σήμερα.
Άλλωστε « δένδρο που δεν παίρνει χυμούς από τις ρίζες του είναι καταδικασμένο να ξεραθεί».
Δεδομένων των πολυάριθμων ελληνικών κοινοτήτων του εξωτερικού, της ταύτισής των συμφερόντων τους με τα κράτη που είναι εγκατεστημένες και κυρίως τις τυχόν διαφορές των τελευταίων μεταξύ τους , φρονώ όπως και στο άρθρο μου του 1976, ότι το προαναφερόμενο αιτούμενο δικαίωμα πρέπει να χορηγηθεί υπο τις ακόλουθες προϋποθέσεις:
1. Δικαίωμα ψήφου θα έχουν μόνο οι μόνιμοι κάτοικοι ανεξαρτήτως ελληνικής ταυτότητας – καταχωρημένοι σε ειδικούς καταλόγους , της εκκλησίας συνδραμούσης τις προξενικές αρχές.
2. Το ψηφοδέλτιο δεν θα είναι κομματικό αλλά ενιαίο .
3. Οι υποψηφιότητες θα ελέγχονται από τον Άρειο Πάγο.
4. Την όλη δαπάνη παρουσίας στο Ελληνικό Κοινοβούλιο θα αναλαμβάνει η κάθε κοινότητα με εξαίρεση των οικονομικώς αδυνατούντων ολιγάριθμων.
5. Οι κοινοβουλευτικοί αντιπρόσωποι των μονίμων κατοίκων εξωτερικού:
Α) δεν θα έχουν δικαίωμα ψήφου για θέματα εξωτερικής πολιτικής , αμύνης , σύναψης συμφωνιών – συμβάσεων με τρίτες χώρες.
Β) θα περιορίζονται μόνο σε θέματα που αφορούν τους ομογενείς τόσο στην Ελλάδα όσο και στις χώρες εγκατάστασής τους . Ενδεικτικά , φορολογικά – περιουσιακά – συνταξιοδοτικά – ανθρωπιστικής συμπαράστασης και βοήθειας – ρατσιστικά όπως προσβολής και κακοποίησης δεδομένης της ελληνικής καταγωγής τους.
Γ) Όλοι οι αντιπρόσωποι των Ελλήνων της διασποράς θα αποτελούν ξεχωριστή κοινοβουλευτική ομάδα Μη υπαγόμενη σε κανένα πολιτικό κόμμα.
Με τις ασφαλιστικές αυτές δικλείδες και όσες προκύψουν στην πράξη θα είναι δυνατή η συνύπαρξη υπό τον κοινό παρονομαστή της κοινής ρίζας και του κοινού οικονομικού συμφέροντος η αρμονική συνύπαρξη – συναδέλφωση των Ελλήνων της διασποράς αποκλειομένου του αρνητικού επηρεασμού τους από παρεμβάσεις ξένων κρατών στην πολιτική ζωή της χώρας μας , ως προξένων διχασμού και διάλυσης.
Γύθειο 2 Μαϊου 2022

Σπυρίδων Φωτ. Μαντούβαλος

Δικηγόρος

πρόεδρος πολιτικού κόμματος

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΜΥΝΑ