Αναμφίβολα η σημερινή Ρωσία είναι όχι μόνο η ισχυρότερη στρατιωτική δύναμη στην Ευρώπη, αλλά σαράντα χρόνια μετά την περεστρόϊκα – σημείο έναρξης του τέλους του σοβιετικού « μεσαίωνα»- επανήλθε ως υπερδύναμη στην διεθνή κοινότητα.
Τουλάχιστον αυτό αποδεικνύει η με λανθάνοντα φθόνο προκλητική πολιτική των ΗΠΑ, και η σιωπηρή αλλά εύγλωττη αναγνώρισή της Ρωσίας διεθνώς.
Οι Η.Π.Α. σήμερα δεν θεωρούνται δύναμη «πλανητάρχης» και η Ρωσία δεν είναι απειλή για την Ευρώπη μετά την κατάρρευση του κομμουνιστικού συστήματος διακυβέρνησης της.
Το 1989 μετά ανάγνωση του βιβλίου του Μιχαήλ Γκορμπάτσωφ « ΠΕΡΕΣΤΡΟΙΚΑ», διακρίνοντας την πτώση του κομμουνιστικού συστήματος ως οφειλόμενη την παθητική αντίσταση του Ρωσικού λαού, ως έκφραση αντεπανάστασης στην Οκτωβριανή επανάσταση του 1917, δεν άντεξα στον πειρασμό να μην επισκεφθώ την τότε Σοβιετική Ένωση προς επαλήθευση του προαναφερόμενου συμπεράσματός μου .
Οι σημειώσεις μου στην πρώτη αυτή δεκαήμερη επίσκεψή μου στην Ρωσία κατέληξαν στην δημοσίευση του βιβλίου μου « ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗΝ ΠΕΡΕΣΤΡΪΚΑ» στον επίλογο του οποίου στην σελίδα 104 σημειώνω… «χωρίς κομμουνισμό και χωρίς κομμουνιστικό κίνδυνο σε μια δημοκρατική – σοσιαλιστική Ρωσία (και η Σουηδία είναι σοσιαλιστική χώρα με ανώτατο άρχοντα βασιλέα…) τι νόημα θα έχουν οι βάσεις του ΝΑΤΟ στην Ευρώπη και στην Ελλάδα, πρόσφατο θέμα για δημαγωγία αλλά και αυτή η ίδια η ύπαρξη του ΝΑΤΟ αφού ο σκοπός για τον οποίο ιδρύθηκε δεν θα υπάρχει… εύλογο βέβαια το ερώτημα τι θα απογίνει τώρα η διεθνής κοινότητα και η σημερινή ισορροπία της στερημένη κομμουνισμού και κομμουνιστικού κινδύνου…»
Η σημερινή Ρωσία ως υπερδύναμη με ηθικό υπόβαθρο κυρίως την Ορθόδοξη Χριστιανική πίστη, ευνόητο είναι να αντιμετωπίζεται από τις Η.Π.Α. –( πλανητάρχη υπό σιωπηρή αμφισβήτηση της ειλικρίνειας , της συνέπειας, του λόγου τους )- ανταγωνιστικά
Το ΝΑΤΟ στερούμενο δικαιολογίας ύπαρξης μετά την πτώση του υπαρκτού σοσιαλισμού και την διάλυση του συμφώνου της Βαρσοβίας αναζήτησε ερίσμα δικαιολογίας της παρουσίας του . Έτσι προσανατολίσθηκε στην αντιμετώπιση της διεθνούς άριστα οργανωμένης τρομοκρατίας, με πολλά ερωτηματικά για την αιφνίδια δυναμική παρουσία της τελευταίας, ως πηγαίας- αυθεντικής ή ετερόφωτης και μάλιστα υπό αδιαφανή καθοδήγηση. Το μήνυμα του ποιητή Καβάφη «… και τώρα τι θα κάνουμε χωρίς βαρβάρους» τουλάχιστον σαν Έλληνες ας μας προβληματίσει.
Τα τελευταία 15-20 χρόνια οι Η.Π.Α. αυθαίρετα χωρίς προηγούμενη διαβούλευση με τους συμμάχους του ΝΑΤΟ έχουν υιοθετήσει μια «προβοκατόρικη» πολιτική απέναντι στην Ρωσία με εμφανή σήμερα στόχο την αναβίωση του πνεύματος ενός «ψυχρού πολέμου» στην Ευρώπη, παρά την ανυπαρξία κομμουνιστικού κινδύνου, και για την Ελλάδα και Σλαβικού με μόνη εξαίρεση την επαίσχυντη συμφωνία των Πρεσπών, η οποία όμως είναι Αμερικανο – ΝΑΤΟικής «ντιρεκτίβας» προϊόν και όχι σλαβο- κομμουνιστικής!
Χωρίς να αγνοούμε τους δεσμούς φιλίας με τις ΗΠΑ και τους λοιπούς συμμάχους μας στο ΝΑΤΟ, τόσο σε πόλεμο όσο και σε ειρήνη, την ταύτιση των συμφερόντων μας με την Δύση, με εξαίρεση την αντισυμβατική ΝΑΤΟϊκά στάση τους στα ελληνο- τουρκικά , την προδοσία της Κύπρου και την επαίσχυντη ετερόφωτη προδοτική συμφωνία των Πρεσπών, η οποιαδήποτε εχθρότητα και πρόκληση της Ελλάδας προς την Ρωσία θα είναι βαρύτατο σφάλμα, ας το παραπέμψουμε στην Τουρκία και πλέον πρακτικά ας προβάλλουμε σαν άλλοθι την στάση της τελευταίας…. Η εκστρατεία στην μεσημβρινή Ρωσία το 1917 (η οποία δυστυχώς ήταν αναπόφευκτη )και οι συνέπειές τις για την Ελλάδα και για τους Έλληνες της Ρωσίας, θα πρέπει να μας προβληματίσουν.
Το 1943 ο αείμνηστος Γεώργιος Παπανδρέου, ο «Γέρος της Δημοκρατίας» ( άξιος μαθητής του Ελευθερίου Βενιζέλου) εγγράφως προς ενημέρωση του Βασιλέως Γεωργίου του Β΄και της ελληνικής κυβέρνησης στην Αίγυπτο σημείωνε μεταξύ άλλων…. «Δύο επομένως πρέπει να είναι, μετά τον πόλεμον, αι ιθύνουσαι γραμμαί της εθνικής μας πολιτικής:
Α) Η επίγνωσις της απολύτου ταυτότητος των συμφερόντων μας προς την Αγγλίαν και Β) Η επίγνωσις ότι η Ρωσία γίνεται το ισχυρότερον κράτος της Ευρώπης, απέναντι του οποίου επιβάλλεται πολιτική πλήρους προσοχής και φρονήσεως. Η διπλή αυτή επίγνωσις πρέπει σταθερώς να εμπνέη την εθνικήν μας πολιτικήν….»Ο Ουϊνστον Τσώρτσιλ στο έργο του « Ιστορια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου» σημειώνει….. « σε περίοδο πολέμου εάν επιθυμείτε να σας υπηρετούν, πρέπει να προσφέρετε αφοσίωση…».
Αυτό το αγγλοσαξονικής πηγής μήνυμα, σκόπιμο θα ήταν να υπενθυμίζουμε στους συμμάχους μας Αμερικανούς, δηλαδή ότι παράλληλα με την απαίτησή τους να εκτελούμε τις εντολές τους υποχρεούνται και την «αφοσίωσή» τους στην Ελλάδα, στην Κύπρο , την Θράκη, το Αιγαίο. Φρονώ ότι ακόμα και καρεκλολάγνοι ετερόφωτοι πολιτικοί ηγέτες θα είναι δυνατόν να τολμήσουν την πρόκληση. Η ηθικομηδενική πνευματική αναξιότητα δικαιούται ευκαιρία έξαρσης.
Γύθειο 25-2-2022
Σπυρίδων Φωτ. Μαντούβαλος
Δικηγόρος
Πρόεδρος του Πολιτικού Κόμματος
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΜΥΝΑ